cocktails, feestjes en de 1ste week 'echte' stage
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
22 Oktober 2012 | Brazilië, Santos
Oi amigas e amigos!
Tudo bem? Inmiddels verblijf ik alweer vier weken in het (eindelijk) warme brazilie. En ik kan jullie vertellen dat ik het hier inmiddels erg goed naar mijn zin heb, wat julie misschien ook wel gezien hebben aan de facebookposts waarin menig caiprinha of ander heerlijk gemixt drankje te zien is. Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste verslag geschreven heb maar de tijd is gevlogen en nu loopt mijn stageperiode alweer bijna op zijn einde..!
Ik was gebleven bij de vooravond van het grote feest festa fantasia, op vrijdagavond 5 november was het dan zover, mijn vleugeltjes konden uit de backpack, de hoeveelheid caiprinhas was goed vertegenwoordigd en ik was ready to party. En een party was het! Om stipt 10 uur meldden we ons met de exchange students en twee gastheren van ons bij de preparty in de viparea (natuurlijk;)) van het partypaleis. Als echte nederlanders waren we als allereerste aanwezig en konden we zoveel mogelijk gebruik maken van de afgekochte drank. Ware het niet dat ik uiteindelijk 2keer de entree van het feest heb betaald omdat ik natuurlijk weer mijn kaartje kwijt was. Bankroet en behoorlijk over de zeik meldde we ons bij de bar waar besloten werd om goed te drinken zodat mijn zuurverdiende floriadegeldjes niet voor niets uit mijn portomonneetje zijn verdwenen. Het was dan ook een erg mooie avond waarbij we menig braziliaan verbaasde met ons steeds vloeiender wordende portugeesskills. We hadden namelijk besloten dat de hoeveelheid wodka in onze drankjes wel erg karig was, tot overmaat van ramp was de open bar niet de hele avond aanwezig en hadden we nog maar een half uur om mijn geldje eruit te drinken. Hierdoor was de beroemde uitspraak van ons 'dutch girls' geboren: mais wodka, menos sprite, sem gelo (oftewel meer wodka, minder sprite, zonder ijs). Na dit een aantal keren met ons o zo vloeiende accent naar de barman geroepen te hebben kregen we uiteindelijk wat we wilden, blijkbaar was dit erg grappig want binnen een mum van tijd werd dit door het dorstige publiek naar de bar gescandeerd. We hebben die avond erg veel vrienden gemaakt die ons nu nog steeds met een big smile hallo zeggen. Ik denk dat we goed hebben laten zien hoe er gefeest wordt door de nederlandse studenten. Hoofdpijn hadden we niet de volgende dag dankzij het wondermedicijn engove wat je voor en na het stappen moet innemen, geniaal!!. De rest van het weekend bestond vooral uit bijkomen, slechte tv series kijken (ik heb een liefde ontwikkeld voor gtst) en hangen op het strand.
Daarna begon het stage leven weer wat met de dag slechter werd. Het enige wat ze tegen ons zeiden was why don't you go to the beach? Wat we natuurlijk wel gedaan zouden hebben als het weer wat beter was. Elke morgen waren we vol goede moed om 8 uur aanwezig om vervolgens na ons anderhalf uur kapot verveeld te hebben op de gang en ons verbaasd te hebben over de hoeveelheid dokters die er rond lopen die werkelijk waar allemaal geen klap uitvoeren weer om half tien buiten te staan. Op een dag kwamen we aan en zouden we meelopen met een dokter waarna we na een arts aangesproken te hebben waar hij was doodleuk te horen kregen dat hij op vakantie was. En toen was de maat vol! Milou en ik hebben onze stoute schoenen aangetrokken en met behulp van de andere twee studenten die wel in een fatsoenlijk ziekenhuis stage liepen geregeld dat wij daar ook konden beginnen. Op hulp van de organisatie van de stage hoefden we niet te rekenen, ze zeiden gewoon simpelweg nee. Maargoed, ik ben na tweeweken lamballen overgestapt naar een priveziekenhuis (enorm verschil met het public hospital waar ik eerst was) naargeneral surgery. Elkedag om 6 uur op, maar ik heb het voor over, vrijwel iedereen spreekt redelijk tot goed engels en ik heb al veel interessante dingen gezien en gedaan. Ik heb geintubeerd (was erg spannend aangezien je erg uit moet kijken dat je geen tand eruit stoot en de mevrouw in kwestie nog maar drie rotte tanden had) maar het is gelukt! Geen maag opgeblazen maar netjes het slangetje in de longen.
Vorige week woensdag heb ik samen met francesca (de italiaanse exchange student) een 'tripje gemaakt' naar het braziliaanse slagveld ziekenhuis. Echt verschrikkelijk om te zien en dan besef je pas hoe arm het grootste deel van de mensen hier zijn. Ik had al wat spannende verhalen gehoord van een man met een enorme open botbreuk en wormen in zijn been, tot gevangenen die glas hadden ingeslikt om maar even weg te zijn uit de gevangenis, dus ik was behoorlijk zenuwachtig.
Om half zes ging de wekker en na een ztevige bodem gelegd te hebben (wat erg moeilijk ging met die enorme knoop in mijn maag) ging im opweg naar C.R.E.I. (door de arts-assistenten ook wel cry genoemd wat de sfeer goed benadrukt). Mij eerste patientwas meteen een mooi begin, een vrouw die erg zwak in bed lag omdat ze veel bloed was verloren doordat haar man haar in haar hals neergestoken had. Daarna hadden we een operatie waarbij er een nieuw soort anaal kanaal werd gemaakt omdat het goede mens har hele darmkanaal had verwoest door, sorry voor mijn taalgebruik, het nodig vond om nogal.ongebruikelijke spullen (van een nagelvijl tot appel) in haar kont te stoppen. En zo werd er met een magisch hechtapparaat een goed stuk darm intern aan elkaar gehecht waarna ik met min 'tiger hands' (woord wat ze voor elke onervaren a.k.a. totaal onwetend persoon over chirurgie gebruiken om aan te duiden dat het nog niet heel erg vloeiend gaat) een enorme wond mocht hechten, hallelujah!! Verder heb ik nog een man met schotwonden in zijn been gezien, iemand met zijn vinger er half af(wat ik mocht hechten maar niet durrde aangezien mijnr trauma voor vingers) en een aantal verkeersongevallen waarbij een man er heel erg ernstig aan toe was, een man die van een ladder van 15 meter was gevallen en nog wat andere' ongevalletjes'. Deze personen lagen allemaal samen in een klein hok waarbij er niets met de patienten gebeurde en ze er eigenlijk een beetje lagen te creperen, dit heeft heel erg veel indruk op mij gemaakt en zal ik niet snel vergeten. Omdat je hulp er toch wel erg gewaardeerd wordt en im mijn anvsten wil overwinnen heb ik besliten om deze week nog een keer mee te gaan..
Mijn verdere leven bestaat uit voornamelijk feesten, zonnen en bbqen waarbij ik al een gebruind kleurtje heb ontwikkeld waar ik erg trots op ben :)!
Omdat er over een weekje toch echt een einde aan mijn stage komt pak ik steeds vaker mij lonely planet erbij en heb ik deeerste paar stops al vast liggen. Op 1 november vertrek ik naar florianopolis om daar te gaan genieten van de super mooie stranden en surflessen te nemen. Voor nu is mij verhaal wel weer lang genoeg denk im zo..!
Heel erg bedankt voor al jullie leuke berichtjes, heel erg leuk om te lezen!!
Beijos!!
Tudo bem? Inmiddels verblijf ik alweer vier weken in het (eindelijk) warme brazilie. En ik kan jullie vertellen dat ik het hier inmiddels erg goed naar mijn zin heb, wat julie misschien ook wel gezien hebben aan de facebookposts waarin menig caiprinha of ander heerlijk gemixt drankje te zien is. Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste verslag geschreven heb maar de tijd is gevlogen en nu loopt mijn stageperiode alweer bijna op zijn einde..!
Ik was gebleven bij de vooravond van het grote feest festa fantasia, op vrijdagavond 5 november was het dan zover, mijn vleugeltjes konden uit de backpack, de hoeveelheid caiprinhas was goed vertegenwoordigd en ik was ready to party. En een party was het! Om stipt 10 uur meldden we ons met de exchange students en twee gastheren van ons bij de preparty in de viparea (natuurlijk;)) van het partypaleis. Als echte nederlanders waren we als allereerste aanwezig en konden we zoveel mogelijk gebruik maken van de afgekochte drank. Ware het niet dat ik uiteindelijk 2keer de entree van het feest heb betaald omdat ik natuurlijk weer mijn kaartje kwijt was. Bankroet en behoorlijk over de zeik meldde we ons bij de bar waar besloten werd om goed te drinken zodat mijn zuurverdiende floriadegeldjes niet voor niets uit mijn portomonneetje zijn verdwenen. Het was dan ook een erg mooie avond waarbij we menig braziliaan verbaasde met ons steeds vloeiender wordende portugeesskills. We hadden namelijk besloten dat de hoeveelheid wodka in onze drankjes wel erg karig was, tot overmaat van ramp was de open bar niet de hele avond aanwezig en hadden we nog maar een half uur om mijn geldje eruit te drinken. Hierdoor was de beroemde uitspraak van ons 'dutch girls' geboren: mais wodka, menos sprite, sem gelo (oftewel meer wodka, minder sprite, zonder ijs). Na dit een aantal keren met ons o zo vloeiende accent naar de barman geroepen te hebben kregen we uiteindelijk wat we wilden, blijkbaar was dit erg grappig want binnen een mum van tijd werd dit door het dorstige publiek naar de bar gescandeerd. We hebben die avond erg veel vrienden gemaakt die ons nu nog steeds met een big smile hallo zeggen. Ik denk dat we goed hebben laten zien hoe er gefeest wordt door de nederlandse studenten. Hoofdpijn hadden we niet de volgende dag dankzij het wondermedicijn engove wat je voor en na het stappen moet innemen, geniaal!!. De rest van het weekend bestond vooral uit bijkomen, slechte tv series kijken (ik heb een liefde ontwikkeld voor gtst) en hangen op het strand.
Daarna begon het stage leven weer wat met de dag slechter werd. Het enige wat ze tegen ons zeiden was why don't you go to the beach? Wat we natuurlijk wel gedaan zouden hebben als het weer wat beter was. Elke morgen waren we vol goede moed om 8 uur aanwezig om vervolgens na ons anderhalf uur kapot verveeld te hebben op de gang en ons verbaasd te hebben over de hoeveelheid dokters die er rond lopen die werkelijk waar allemaal geen klap uitvoeren weer om half tien buiten te staan. Op een dag kwamen we aan en zouden we meelopen met een dokter waarna we na een arts aangesproken te hebben waar hij was doodleuk te horen kregen dat hij op vakantie was. En toen was de maat vol! Milou en ik hebben onze stoute schoenen aangetrokken en met behulp van de andere twee studenten die wel in een fatsoenlijk ziekenhuis stage liepen geregeld dat wij daar ook konden beginnen. Op hulp van de organisatie van de stage hoefden we niet te rekenen, ze zeiden gewoon simpelweg nee. Maargoed, ik ben na tweeweken lamballen overgestapt naar een priveziekenhuis (enorm verschil met het public hospital waar ik eerst was) naargeneral surgery. Elkedag om 6 uur op, maar ik heb het voor over, vrijwel iedereen spreekt redelijk tot goed engels en ik heb al veel interessante dingen gezien en gedaan. Ik heb geintubeerd (was erg spannend aangezien je erg uit moet kijken dat je geen tand eruit stoot en de mevrouw in kwestie nog maar drie rotte tanden had) maar het is gelukt! Geen maag opgeblazen maar netjes het slangetje in de longen.
Vorige week woensdag heb ik samen met francesca (de italiaanse exchange student) een 'tripje gemaakt' naar het braziliaanse slagveld ziekenhuis. Echt verschrikkelijk om te zien en dan besef je pas hoe arm het grootste deel van de mensen hier zijn. Ik had al wat spannende verhalen gehoord van een man met een enorme open botbreuk en wormen in zijn been, tot gevangenen die glas hadden ingeslikt om maar even weg te zijn uit de gevangenis, dus ik was behoorlijk zenuwachtig.
Om half zes ging de wekker en na een ztevige bodem gelegd te hebben (wat erg moeilijk ging met die enorme knoop in mijn maag) ging im opweg naar C.R.E.I. (door de arts-assistenten ook wel cry genoemd wat de sfeer goed benadrukt). Mij eerste patientwas meteen een mooi begin, een vrouw die erg zwak in bed lag omdat ze veel bloed was verloren doordat haar man haar in haar hals neergestoken had. Daarna hadden we een operatie waarbij er een nieuw soort anaal kanaal werd gemaakt omdat het goede mens har hele darmkanaal had verwoest door, sorry voor mijn taalgebruik, het nodig vond om nogal.ongebruikelijke spullen (van een nagelvijl tot appel) in haar kont te stoppen. En zo werd er met een magisch hechtapparaat een goed stuk darm intern aan elkaar gehecht waarna ik met min 'tiger hands' (woord wat ze voor elke onervaren a.k.a. totaal onwetend persoon over chirurgie gebruiken om aan te duiden dat het nog niet heel erg vloeiend gaat) een enorme wond mocht hechten, hallelujah!! Verder heb ik nog een man met schotwonden in zijn been gezien, iemand met zijn vinger er half af(wat ik mocht hechten maar niet durrde aangezien mijnr trauma voor vingers) en een aantal verkeersongevallen waarbij een man er heel erg ernstig aan toe was, een man die van een ladder van 15 meter was gevallen en nog wat andere' ongevalletjes'. Deze personen lagen allemaal samen in een klein hok waarbij er niets met de patienten gebeurde en ze er eigenlijk een beetje lagen te creperen, dit heeft heel erg veel indruk op mij gemaakt en zal ik niet snel vergeten. Omdat je hulp er toch wel erg gewaardeerd wordt en im mijn anvsten wil overwinnen heb ik besliten om deze week nog een keer mee te gaan..
Mijn verdere leven bestaat uit voornamelijk feesten, zonnen en bbqen waarbij ik al een gebruind kleurtje heb ontwikkeld waar ik erg trots op ben :)!
Omdat er over een weekje toch echt een einde aan mijn stage komt pak ik steeds vaker mij lonely planet erbij en heb ik deeerste paar stops al vast liggen. Op 1 november vertrek ik naar florianopolis om daar te gaan genieten van de super mooie stranden en surflessen te nemen. Voor nu is mij verhaal wel weer lang genoeg denk im zo..!
Heel erg bedankt voor al jullie leuke berichtjes, heel erg leuk om te lezen!!
Beijos!!
-
23 Oktober 2012 - 06:02
Nel En Joep:
Leuk um wer vaan oow te huure. Ik makte meej al zörg dat er gen fieste mier ware.
Good dat geej zel dur op af ziet gegoan um nar en ander zeekenhoes te goan.
En schon letste stage waek nag en veul plezeer.
Veul groetjes oet en werm ( 21 gr) Hooooors. -
23 Oktober 2012 - 06:46
Loes:
Sis
Leuk verhaaltje! Mega spannend in het ziekenhuis daar !
Veel succes je laatste weekje en zet emotioneel op met reizen.
Gaat helemaal goed komen !
Kus en spreken ons snel !
-
23 Oktober 2012 - 08:15
Jeanine:
Eindelijk weer ein leuk verslaag Yf!
Ik had al gehuurd van Loes detse naor ein ander zhoes waas gegaon. Good te laeze det ut dich now waal bevalt! Wat ein rare verwondingen e.d. in det zhoes, bah! Maargoed, dich kumps daor juus veur dus enojy ;-)
Good detse al ein bietje de route hebs oetgestippeld veur de ierste paar daag asse geis reizen. Surflessen nemen is waal erg vet! Bin jaloers!
Gank van dien letste paar stagedaag en ut partylife geneete en alvas huul vuul succes met the big trip straks!
X Jeanine -
23 Oktober 2012 - 08:43
Diede:
Lieve yv!
Waardige held wat je er rondloopt! Wat een heftige verhalen!
Super om te lezen hoe je het naar je zin hebt)!
Ik kijk uit naar een date in ons kikkerland!
Geniet er nog van daar!
Kus -
23 Oktober 2012 - 09:34
Mam:
Lief Yfje,
Ik krijg spontaan de tranen in mijn ogen als ik je verhaal lees.
Je bent een kanjer!! Ruig verhaal over de woensdag in Soa Paulo, maar ik weet hoe erg het je aangegrepen heeft, dapper van je dat je nog weer terug gaat. Wij zijn trots op je!!!
Xxxxx pap en mam. -
23 Oktober 2012 - 12:15
Conny:
Tjeetje wat een verhaal zeg, maar goed dat je voor jezelf bent opgekomen om een ander ziekenhuis op te gaan zoeken. Heerlijk die smeuige, goed uitgediepte verhalen allemaal. Je maak heel wat mee! Je komt hier dan ook super sterk uit en dan kan je de hele wereld aan.
Ik hoef je niet meer te zeggen geniet van je vrij tijd want zo te lezen geniet je er met volle teugen van.
tot hoor en verheug me al op je volgende verhaa.
Groetjes Connyl -
23 Oktober 2012 - 12:52
Paulien:
Klinkt super spannend wat je allemaal gedaan hebt zeg! Gaaf dat je zoveel nieuwe dingen leert, en tegelijk juist die dingen in een hele andere cultuur meemaakt.
Nog even over dat bruin gekleurde huidje van je.......... ik zorg dat ik genoeg zonnebanksessies neem hier thuis, zodat onze bruine huidjes niet ál teveel verschillen als jij terug bent ;) Jaloers!!!
Geniet er nog van, en party ze!
Tot snel, dikke kus! Plien -
23 Oktober 2012 - 20:24
Dorothé:
Wederom ontzettend genoten van je verslag. Het feesten zit in je bloed, dat wist ik wel.
Ik kijk uit naar je volgende verslag.
Liefs van je tantetje. -
25 Oktober 2012 - 19:37
Hennie:
Hoi Yvonne
Wat maakt jij toch allemaal mee zeg ongelofelijk.
En net als jou mama en papa ben ik ook echt trots om ""mijn"" dochter. Harstikke knap van je dat je je niet af laat schepen en zorgt dat je echt wat van je stage leert. Goed zo meid.
En verder als ik het goed lees ben je net als hier gezellig aan het feesten. Geniet ervan en tot horens.
XX Hennie -
26 Oktober 2012 - 15:21
Marij:
Hoi Yf,
Ik wilde nog even zeggen dat je verhalen ook door opa en oma worden gelezen, pap print ze uit in word en hoppa. Oma vraagt steeds of er al een nieuws verhaal is, nu kan ze dus weer smullen!!
Ik moest je heel veel groetjes doen van opa en oma dus bij deze.
Xxx mam -
28 Oktober 2012 - 21:51
Lia:
Hallo Yvonne,
Je stage loopt nu al op een eindje nog een paar dagen..... en dan de vrije wereld in.
Wat doe je toch een super ervaring op. Je zult je mooie appartement nog wel gaan missen straks.
Ik hoop dat je buiten de feestjes het dalijk ook goed naar je zin zult hebben. Super tof het surfen in de zee weer een nieuwe ervaring.
Binnenkort zullen we het vervolg wel horen.
Heel veel groetjes hier uit Grubbenvorst. -
29 Oktober 2012 - 03:59
Janneke Keizers:
Hey Yf :)
Leuk om je reisverslagen te lezen. Volgens mij heb je het goed naar je zin!! Gaaf wat je daar allemaal mee mag maken!! Succes met je laatste week stage en geniet van je verder reis ;)
Xx Janneke -
03 November 2012 - 12:39
Loes:
He Ietje,
wat een geweldig verhaal. Goed van je dat je een ander ziekenhuis hebt gezocht. Kun je tenminste nog wat leren en je angsten overwinnen. Lekker smeuige verhalen. love it.....
Geniet van je feestjes en laat ze maar zien hoe 'Dutch girls' een party vieren.
liefs van je buren.
Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
